เกริกวิทยาลัย เกริกไกรเกรียงศักดิ์ศรีทรง สถาบันปัญญายิ่งยง นามดำรงทรงศรีโสภา เกริกวิทยาลัย เกริกไกรไปทั่วนภา ชาวสังคมชมภูมิประภา ว่าควรค่าสถาบันงาม พวกเราเหล่านักศึกษา ภูมิตา ภูมิใจ ไหวหวาม เรามุ่งหน้าศึกษาพยายาม เพื่อชีวีดีงามตามกัน เกริกวิทยาลัย เกริกไกรเกรียงศักดิ์ฐานันดร์ เราทุกคนดลใจผูกพัน มุ่งและมั่น สรรเสริญคุณธรรม

เพลินแสนเพลินดวงใจ แม้ใครได้ชมสวนแห่งนี้ ปานวิมานขจี สวนที่มีทุกสิ่งที่ชวนชม ในสวนเรางานตา สูงคุณค่าพาผันรื่นรมย์ ปานวิมานแดนพรหม เพราะอุดมทุกสิ่งชมเพลินใจ ก่ออารมณ์ชื่นบาน วิมานอุทยานร่มพฤกษ์เราทั่วไป แก่งเกาะทุกทางไกลใกล้ สายธารเย็นฉ่ำใจชื่นในชีวัน เพลินแสนเพลินอารมณ์ เพราะเย็นร่ม ร่มพฤกษ์สวรรค์ เย็นเพราะเรารวมกัน รักผูกพันมิสิ้นวันสามัคคี

เกริก เกริก เกริก กราว อะคร้าวพราวนามเหนือหล้า เกริกวิทยาลัยเลิศฟ้า ลอยฟ้าลงมาหรือไร เกริก เกริก เกริก เกรียง ชื่อเสียงเพียงเทพตั้งให้ เกริกวิทยาลัยสดใส ไสววรวามงามตา เราชาวเกริก เกริกจริง ชายหญิงพริ้งพราวหนักหนา เรารักศักดิ์ศรีชีวา บูชาครูบาอาจารย์ เกริก เกริก เกริก ไกร สดใสไปทั่วถิ่นย่าน เกริกนี้เป็นวิมานสถาน พรหมศาสตร์ประทานเรามา

เพริศพราวฉายอยู่กลางบางด้วน มิตรเรามากมวลล้วนแต่คนดี เพริศพราวฉาวกันไปเต็มที่ รักใคร่ไมตรีน้องพี่ปรีดา กอดกรอ คลอเคลียเคล้ากัน มิตรเรามั่นกระสันทรวงไว้เรื่อยมา จากไกล ไหนจะร้างลา ขวัญคลั่งจะคล้า คืนหาหล้ารมณ์ เพริศพรายฉายอยู่กลางบางด้วน หญิงชายชื่นชวนศรวลร่าอารมณ์ กอดกรอยร้อยใจกันเกลียวกลม ระรื่นชื่นชมร้อยร่มฤทัย ถิ่นแดนแสนสะอาง โถใครจะร้างบางด้วนไกล รมณีย์ ชีวันมันเร้าเรียกใจ กลับไปบางด้วนโค้งเดิม

โอช่างภูมิใจ ได้ร่มพฤกษ์แผ่เงา ขวัญใจเราก็มี โดดเด่นงานตา เกินกว่ามวลสตรี ยอดนารีวิไล ประดับฤดี ใต้ร่มนี้ชื่นชม ขวัญอารมณ์ทั่วไป เยี่ยมเยี่ยมมองมอง เสริมสมองว่องไว แสนสดใสทั่วกัน พริ้งนักน้องพี่ พจน์ที่มีชมไม่ทัน สวยสวยสวยจริง ยอดหญิงผ่องพรรณ จนฝันฝันไม่เบา โอ้ช่างภูมิจริง ที่มีหญิงชื่นตา สมดาราแห่งเรา เกาะแก่งธารใด แม้นเธอใช้แนบเนา โอ้ช่างเร้าให้แทน

อกเอ่ยเคยอยู่มา จำต้องลา ต้องลาร่มพฤกษ์ร่มไทร ลาบิ๊กเบนที่เห็นเด่นไกล เสียงก้องในใจนี้ทุกวี่วัน ทุกคราหลับตาเห็น มะพร้าวเป็นทิวเด่นไม่เว้นจดจำรำพัน มองเห็นเกาะลองเกาะนั้น เหมือนแหล่งสวรรค์ยามพักผ่อนกันพลันชื่นบาน ร่มพฤกษ์พาเพลิดเพลิน พาเจริญก้าวเดินวิถีต้องการ อันพระคุณร่มพฤกษ์ประทาน แม้นเปรียบปานไพศาลเกินร่มใด ขอลาด้วยใจหมาย ยามร้างใจไม่หน่ายจงรักไม่คลายอาลัย ลามิตรที่รวมร่วมใจ ถึงจากไปไกลใจนี้ไม่เลือนเพื่อนร่มเรา